Emmanuel van der Beek is student architectuur, cultureel omnivoor en semi-professioneel videast en kunstcriticus. Wij nodigden hem uit voor OORtreders. Lees hieronder zijn multimediaal verslag.
Vrijdagavond was een geslaagde openingsavond. Gitaarkwartet ZWERM opende OORtreders met kosmische muziek in de kerk van Neerpelt, onder een gigantische maan, verbazingwekkend om te zien en te horen. Diezelfde maan hing zaterdag in Provinciaal Domein Dommelhof, waar ’s avonds het tweede deel van het festival begon. Een nachtelijk festival voor kunst die niet onder één noemer valt. Enkele indrukken van die avond in tekst, beeld en natuurlijk geluid.
De muzikale performance Sileen luidde het begin van de avond in. In deze soundscape van Rutger Zuydervelt ging een grote groep leerlingen van de Muziekacademie van Mol in dialoog met elektronische geluiden die uit boxen klonken. De jonge muzikanten wisten een wonderbaarlijke sfeer te scheppen die er nog de hele avond zou blijven hangen. Het eerste optreden al zorgde voor verstilling bij de kiosk voor Oud-Dommelhof. Deed je je oren dicht, leek de zon al onder.
In het atrium stonden eerder al Jeroen Uyttendaele en Dewi de Vree met hun audiovisuele performance Ground. Met houtskool tekenden ze lijnen en vlakken op papier, die ze vervolgens gebruikten om een elektronisch klanksysteem aan te sturen. Het resultaat was voor het oog en het oor prachtig.
Na hen werd in het atrium Room D opgesteld. Die fictieve kamer was een ‘belevingsruimte’ waarin acht deelnemers een koptelefoon van de kapstok moesten halen en met die hoofdtelefoon het podium op gingen. Zij kregen eenvoudige instructies om door de ruimte te bewegen (“ga naar de volgende markering en draai in de richting van de rode stip”). Maar de instructies waren niet enkel praktisch: dezelfde stem vroeg je ook bepaalde taferelen voor de geest te halen en zo in je herinneringen te graven. Bovendien ontstond een boeiende interactie tussen al wie op het podium stond. De deelnemers kregen immers verschillende instructies, veranderden van plaats doorheen de ruimte, sloten en openden hun ogen, keken elkaar aan.
Veel van wat er tijdens OORtreders te horen en te zien was, was onverwacht experiment. Zo ook Tasteful Turntables, waarin Lars en Nikolaj Kynde telkens twaalf personen uitnodigden om te proeven van de creaties van chef-kok Maette Martinussen. Het is een geestig onderzoek naar het verband tussen wat je proeft en wat je hoort. Terwijl je de amuses van een draaitafel neemt en proeft, luister je naar een compositie. Vijf keer hetzelfde hapje blijkt niet telkens hetzelfde te smaken als je er andere muziek bij hoort.
Enkele geluidskunstenaars verbleven tien dagen in Klankenbos om er te werken aan een reeks installaties verspreid in het bos. Songline was een nachtelijke wandeling doorheen het aardedonkere bos. Op zoek naar een bizarre relatie tussen techniek en natuur, lieten de kunstenaars hier en daar een installatie oplichten, een elektronische soundscape weerklinken. De verstilling van het bos zelf ging een dialoog aan met de werken en leek gaandeweg misschien zelfs de bovenhand te halen.
OORtreders bespeelt de zintuigen als geen ander festival. En dan heb ik het niet eens over alle stukken gehad. Mars II was een indrukwekkende performance waarin beeld én klank van het pianospel catastrofaal ten onder gaan in een regen van as. In de video-installatie Listen To Me van Stijn Demeulenaere kon het publiek kijken naar het luisteren – u leest het goed. En in twee soloperformances draaide Cathy van Eck het gesticuleren van muzikanten om: niet de beweging volgde uit de klank, maar het bewegen genereerde de muziek. Tijdens OORtreders ga je op zoek naar de grens tussen muziek en andere kunst en ontdek je dat die helemaal niet bestaat.
Door Emmanuel van der Beek
Musica blogt! 